علی نسیم بهار

علی نسیم بهار...

چيزي شبيه چشم تو كم دارد اين غزل

باور كن از نبود تو غم دارد اين غزل

اصلاً خيال كن كه تو جاي مني ببين،

با پاي بسته شوق حرم دارد اين غزل

اين واژه هاي تشنه به خونخواهي تو خاست

از قافيه بپرس، علـــــــم دارد اين غزل

بين الحَ....مين كه نام تو بردم قلم گريست

دستش بگير حسِّ قدم دارد اين غزل

مشك تو ريخت،شاعري از غصّه آب شد

از اشك چشم اوست كه نـــــــم دارد اين غزل

معناي آب، حضرت باران، خودت بگو

وقتي به نام تست، چه كم دارد اين غزل...

علی نسیم بهار...

ميلادِ نور و رحمتُ للعالمين، رسيدانوارِ فيضِ حضرت ِحق، شاهِ دين رسيد الشمسُ والضحي، همه وامانده در سكوت خورشيدِ لايزالِ يقين، بر زمين رسيد سبعُ المثان و سوره ي ياسين و مرسلات برسور پر سرورِ تو ، بارانِ سين رسيد بر مومنانْ رئوف و به كفّار سختگير  دين مبين و اعلم بالمهتدين رسيد اي آشناي درد، بهارت خجس علی نسیم بهار...ادامه مطلب

من با كسي به جز تو نمي مانم، هر چند رفته اي و نميدانم/آيا به مور هم نظري داري؟ اي پادشاه ملك سليمانم... شعرم براي توست كه جان دارد، شعري براي واژه ي مردم نيست/ باور مكن كه دست زدامانت، بردارم اي ستاره ي پنهانماينجا هواي عشق پريشانست،اينجا بهار بي تو نمي آيد/من بي تو سالهاست كه در شعرم، درگير طعنه ها علی نسیم بهار...ادامه مطلب

بر ماجراي عشقمان بي شك نشيند گرد/از بي تو بودن هاي تلخِ مبهمِ دلسرد

سختست در خود بشكند مردي غرورش را/مشتي غرور له شده در سايه ي اين مرد

اينجا غزل، آرامشش را درد ميگيرد/ حرفي بزن ، آرامشي پيدا كند اين درد

تو رفته اي اما نگاه مردم اين شهر/ آوار غم را بر دلم، ويرانه تر مي كرد

دارم به ايمان ميرسم سرماي اين شب را/ خورشيد من، قيد غروبت را بزن برگرد

علی نسیم بهار...

دیشب به لبها تکیه زد جان، او نیامد  خواب از شب چشمم پریشان، او نیامد از تو چه پنهان تا سحر در انتظارش یادش گرفت از سینه ایمان،او نیامد یک کوچه آن سو تر دلش در دست مردی با خنده می گفت ای پسر جان او نیامد؟!!!! من مطمئنم راست می گوید، خودش گفت عمریست چشمم سوی گلدان، او نیامد میگفت می آید به همراه «گل نی» همدرد من ،نی شد گلستان، او نیامد.... علی نسیم بهار...ادامه مطلب

داری دوباره حوصله ام سر میآوری هر جور راحتی، چه بمانی ،چه بگذری.. شاید...،چگونه حرف دلش را به لب رساند شاید نبود قسمت دیدار دیگری!!!... «قسمت نبود با تو بمانم» چه ساده گفت در نطفه کشت دختر زیبای همسری یعنی تمام «بی توبرایم..» «نفس..» «عزیز..» با کوله بار خاطره ، از یاد میبری؟... اینجا تمام قصه ی رفتن ، بهانه بود بی شک پیام شد به دلش، مرد بهتری...   علی نسیم بهار...ادامه مطلب

چه بخت های سپیدی سیاه خواهد مرد و گل زداغ عطش ، بی پناه خواهد مرد شبیه حضرت عباس، در کنارش رود زدست مردم دون، بی گناه خواهد مرد *** شبیه هر چه تو گویی مقاومت کرده ست به زورگویی باران،مخالفت کرده ست گلوی خشک، لبِ تشنه، آن طرف تر آب گذر زحق خودش، بی مناسبت کرده ست *** دلش هوای تو کرده ست ای مهاجر ِ عشق هوای گلشن قدسی، هوای طایر عشق دهانِ مادرتان از عطش ترک خورده ست به کام او برسان قطره ای ، به خاطر عشق.. *** تو کعبه بودی و این آب زائرت شده بود به شوق وصل تو در دل سرودِ گرمِ سجود و سدِّ راه تو گشتند مست های صعود بدا به حال شما و بدا به آل سعود *** بمان که مردم این شهر ب علی نسیم بهار...ادامه مطلب

بی قید و بند ِ هر چه که رخ داد ، میرود دل ریختم به پایش و آزاد ، میرود اینجا ، بهانه هر نفسی عاشق کسیست اینجا، کسی به کام تو بر باد می رود دارد به عشق شکل اگر می دهد ، عجیب مردی که بی پناه تو ، از یاد می رود اینجا، بدان «همیشه» ، فقط یک دقیقه است لیلی به خواب هر هوسی ، شاد می رود وقتی تمام مردم این شهر شاعرند، وقتی به قصه ی همه، فرهاد می رود اینجا گناهِ تست ، اگر عاشقش شوی او گفته بود، اولِ مرداد می رود... علی نسیم بهار...ادامه مطلب

عقل و عشق و دل و دينم همه از پا افتاد

برقي از خط لبت يك تنه بر بادم داد

تن ما جام شرابيست ، نخورديم به هم

مستي عشق ولي كهنه شود ، برتر باد

همه گفتند كه او ناز و گذشتش خوبست

و گذشتي كه شوي از دل دولت آزاد

..و خدايي كه نمي خواست كه ما، هم باشيم

اي دمت گرم خدا، خسته نباشي استاد

سخني دارم اگر باز به تو بر نخورد 

و نخواهي بكني بيشتر از اين ، بيداد

حضرت عشق، دلت چون دل مجنون، پرخون

خانه و عرش و رهت چون تن من ، ناآباد...

علی نسیم بهار...